Bram van Sambeek, Rick Stotijn en Hans Eijsackers

Bram van Sambeek (1980) ontving in 2009 de Nederlandse Muziekprijs, als enige fagottist in de 30-jarige geschiedenis van de prijs. De Nederlandse Muziekprijs is de hoogste staatsonderscheiding die aan een musicus, werkzaam in de klassieke muziek, kan worden uitgereikt.
Bram van Sambeek besloot op tienjarige leeftijd fagot te gaan spelen. Hij begon zijn studie bij Fred Gaasterland en vervolgde die aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Joep Terwey en Johan Steinmann. Na het afronden van zijn studie nam hij privélessen bij Gustavo Núñez. Masterclasses volgde hij bij Brian Pollard en twee van de weinige echte fagotsolisten ter wereld: Klaus Thunemann en Sergio Azzolini. Bijzonder is het instrument dat hij bespeelt, de Heckel #11174, die eerder het eigendom was van zowel Klaus Thunemann als Sergio Azzolini. Nog tijdens zijn studie won Van Sambeek eerste prijzen tijdens het Prinses Christina Concours en de Nationale Finale van de Stichting Jong Muziektalent Nederland. In 1999 werd hij door deze stichting uitgeroepen tot Muziektalent van het jaar. In 2008 ontving hij de tweede prijs op de internationale ‘Gillet-Fox Competition’ in de Amerikaanse staat Utah.
In 2011 won hij een Borletti Buitoni Trust Award. Tevens werd hij toegelaten tot het programma “Chamber Music Society Two” van het Lincoln Center in New York. Van 2002-2011 was hij solofagottist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, en hij is regelmatig te gast als solo fagottist bij het London Symphony Orchestra en het Mahler Chamber Orchestra. Sinds 2011 besloot Bram zich te focussen op kamermuziek en solospel.
Hij wordt veelvuldig gevraagd als solist in binnen- en buitenland. Na zijn debuut recital in de Kleine Zaal van het Concertgebouw van Amsterdam in 2003 soleerde hij onder andere regelmatig bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest en Rotterdam Sinfonia, bij beide orkesten onder leiding van de chef-dirigenten.
Bram werd aanbevolen door verscheidene beroemdheden zoals Valery Gergiev die hem naast “very gifted” ook als “not eccentric but a little bit unusual” kwalificeerde.
In maart 2012 bracht Brilliant Classics Bram’s tweede cd uit waarop een grote variatie aan kamermuziek (inclusief een rocknummer!) op te horen is.
Recentelijk kwam zijn nieuwste CD bij BIS Records uit, met daarop de fagotconcerten van Kalevi Aho en Sebastian Fagerlund, welke hij samen met Lahti Symphony Orchestra/ en Dima Slobodeniouk opnam.
In juni 2016 heeft Bram een grote rol gespeeld tijdens het Holland Festival, als onderdeel van de internationale campagne “Red de Fagot”.

Rick Stotijn studeerde contrabas aan het Conservatorium van Amsterdam bij zijn vader Peter Stotijn, en behaalde zijn examen met de hoogste onderscheiding. Vervolgstudie bracht hem bij Bozo Paradzik aan de Freiburger Hochschule. Hij won diverse prijzen in competities en kreeg de Nederlandse Muziekprijs in 2019. Als onderdeel van de vele daaropvolgende solo-optredens in binnen- en buitenland kreeg Rick een Carte Blanche serie in de Kleine Zaal van het Concertgebouw Amsterdam. Rick Stotijn treedt regelmatig op als solist bij orkesten zoals het Swedish Radio Symphony Orchestra, Amsterdam Sinfonietta, Het Gelders Orkest, het Residentie Orkest, Philharmonie Zuidnederland, Orchestre Symphonique de l’Opéra de Toulon, Musica Vitae Sweden en het Joensuu Symphony Orchestra. Rick was aanvoerder van de bassectie in het Rundfunk Sinfonie Orchester Berlin en Amsterdam Sinfonietta en vervult deze rol nu in het Swedish Radio Symphony Orchestra en het Mahler Chamber Orchestra. Als gastaanvoerder speelt hij regelmatig in het London Symphony Orchestra, Koninklijk Concertgebouworkest en het Orchestra Mozart. Hij speelt tevens contrabas in het Chamber Orchestra of Europe.

Hij werkte samen met en voerde wereldpremières uit van componisten als Louis Andriessen, Michel van der Aa, Jesper Nordin en Ned Rorem. Martijn Padding schreef een nieuw contrabasconcert voor Rick; Reports from the Low Country. Het ging in het Concertgebouw Amsterdam in 2016 in première, met het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van James Gaffigan. In 2018 klonk het concert voor viool en contrasbas Infinite Rooms van Britta Byström; met Malin Broman, Rick Stotijn, het Swedish Radio Symphony Orchestra en dirigent David Afkam.

Rick richtte zijn aandacht ook op het werk van Giovanni Bottesini, de kleurrijke 19e-eeuwse componist/ contrabassist/dirigent. Classcis Today vroeg zich af of dit ‘de beste Bottesini cd ooit’ was. Tot verrassing van velen gooide Rick het over een heel andere boeg door zijn bas te laten dansen in werken van Piazzolla, Rota en De Falla. Over de opname Basso Bailando met het Swedish Radio Symphony Orchestra schreef Gramophone: ‘Hij beheerst alle stemmingen – van romantisch tot dreigend.’ Hij is mede-oprichter van het Stockholm Syndrome Ensemble, dat programma’s samenstelt rond een gebeurtenis, idee of concept. Het verhalende uitgangspunt geeft ruimte aan vergelijking en spiegeling van muziek uit alle tijden en stijlen; van Purcell tot Dylan, van Messiaen tot Radiohead.

In kamermuziek concerteerde hij met musici als Janine Jansen, Christianne Stotijn, Liza Ferschtman, Julius Drake, Cecilia Bernardini, Vilde Frang, Julian Rachlin, Lawrence Power, Tabea Zimmermann, Lars Vogt, Christian Tetzlaff en vele anderen. Rick is een graag geziene gast op festivals zoals het Lucerne Festival, Delft Chamber Music Festival en het International Chamber Music Festival in Utrecht. Hij geeft les aan de Robert Schumann Hochschule Düsseldorf. Hij bespeelt een Raffaele & Antonio Gagliano contrabas, beschikbaar gesteld door het Nationaal Muziekinstrumentenfonds.

In samenwerking met Bram van Sambeek startte hij ORBI, omschreven als een ‘chamber music rock group’. Het verenigt de improviserende krachten van fagot, contrabas, hammond orgel en slagwerk. Met de interpretatie van rock en metal verkennen de musici niet alleen nieuwe muziekgebieden, maar zeker ook hun eigen instrumenten en de noodzakelijke techniek.

Hans Eysackers, studeerde onder meer bij Gérard van Blerk, Jan Wijn en György Sebök. In 1992 behaalde hij het diploma Uitvoerend Musicus met Onderscheiding aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, waarna hij werd uitgenodigd te komen studeren aan de European Mozart Academy in Kraków, waaruit optredens voortvloeiden in Budapest, Zuidoost-Azië, Cornwall en New York.

Hij was winnaar van de Rotterdamse Piano-3-daagse, het Prinses Christinaconcours en het Europees Pianoconcours in 1991 in Luxemburg, waar hij in de finale het 2e pianoconcert van Rachmaninov vertolkte en bovendien de speciale prijs voor liedbegeleiding won. Tevens ontving hij tweemaal de Zilveren Vriendenkrans van het Concertgebouw.

Hij was jarenlang docent duoklas en kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag, sinds 2013 is hij aangesteld als Professor Liedgestaltung aan de Robert Schumann Hochschule te Düsseldorf, daarnaast treedt hij veelvuldig op als solist, kamermusicus en liedbegeleider.

Hij werkte onder meer samen met de dirigenten Otto Tausk, Neeme Jervi, Gordan Nicolic en Yannick Nézet-Seguin. Hans is een graag gehoorde gast bij het Storioni Festival, het Grachten Festival, het Danube Music Festival, en de Proms in Londen, het Festival di Musica Classica di Linari, het Internationaal Liedfestival Zeist en de kamermuziekfestivals in Delft en Den Haag; van 2007 tot 2010 was hij zelf ook artistiek leider van het “Uitgast Festival”, een muzikaal zomers openluchtevenement in het Natuurpark in Lelystad. Tegenwoordig is hij artistiek directeur van het Internationaal Studenten LiedDuo Concours in Groningen.

Sinds een gezamenlijke tour in de serie Rising Stars in 2001, met onder meer recitals in Carnegie Hall, New York en Wigmore Hall, Londen, vormt hij een duo met klarinettist Lars Wouters van den Oudenweijer. Na een succesvolle cd met de sonates van Reger werd ook hun tweede cd met de sonates van Brahms zeer enthousiast ontvangen door pers en media.

Hans Eijsackers is een veelgevraagd liedbegeleider, hij trad veelvuldig op met Xenia Meijer, Geert Smits, Christianne Stotijn en Henk Neven. Samen met Henk Neven won hij in mei 2008 de Mees Pierson Prijs. Hun cd’s “Auf einer Burg”, “The Sea” en “Rêves d’ Espagne” werden met gejuich onthaald door de pers, zojuist is hun laatste cd “With love from Russia” uitgebracht, die zij samen met cellist Jan Bastiaan Neven opnamen. Afgelopen jaren was hij te horen met de soloprogramma’s “Hommage” en “Bella Italia”, en in pianoconcerten van Brahms en Martinu.

Als jurylid werkte hij mee aan het Internationaal Vocalistenconcours in Den Bosch, het Studenten Liedduo Concours in Groningen en het Prinses Christina Concours, uitnodigingen voor masterclasses brachten hem behalve in Nederland en Duitsland ook naar Brussel, Montepulciano en Soerabaja.